Wioska leżąca u podnóża Gór Słonnych, na prawym brzegu Sanu, przy głównej drodze z Sanoka do Przemyśla, w gminie Sanok, w powiecie sanockim. Od północy graniczy z Parkiem Krajobrazowym Gór Słonnych.
Historia
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1435 roku i odnosi się do zachodniej części wsi o nazwie Rytarowce. Pierwsze najstarsze ślady pobytu człowieka na terenie wsi sięgają epoki neolitu. W XV wieku pojawia się osada o nazwie Zawadka lub Netrebka, część obecnych Bykowiec o nazwie Dambrowka (Dąbrówka) pojawia się w 1438 roku.
Pierwszym właścicielem Bykowiec był ród Czeszyków, następnie do 1928 roku – rodzina Tarnawieckich, zaś w roku 1928 majątek Bykowiec nabyła rodzina Płanetów.
W Bykowcach urodził się Aleksander Truszkowski (1860-1933) generał major armii cesarskiej i królewskiej, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
Nazwa Bykowce
Po raz pierwszy pojawia się w roku 1491. Poczynając od osiemnastego stulecia w użyciu jest już tylko jedna nazwa – Bykowce. Zawadka Bykowska nazywana jest obecnie Bykowce – Osiedle. Nazwa Zawadka sugeruje istnienie tu miejsca, w którym w średniowieczu przegradzano trak w razie najazdu obcych wojsk. Pierwotna cerkiew w bykowcach stała zapewne na miejscu zwanym „Cerkwisko”. Powstała zapewne w 1626 roku. Kolejną cerkiew zbudowano w 1724 roku, na wzgórzu pod lasem. Ostatnia świątynia powstałą w 1900 roku nieopodal starego cmentarza. Uszkodzona pociskiem podczas przechodzenia frontu w 1944 roku, została rozebrana w 1949. Była to cerkiew drewniana w ukraińskim stylu narodowym.
Na przycerkiewnym cmentarzu zachował się grobowiec Tarnawieckich oraz mogiły żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku. Im też poświęcony jest pomnik przedstawiający „poszarpany sztandar” upamiętniający walkę stoczoną przez żołnierzy polskich z 6 Pułku Strzelców Podhalańskich pod dow. ppor. Mariana Zaremby, z nadciągającymi od strony Sanoka oddziałami niemieckimi 10 września 1939 roku.
W Bykowcach wydobywano ropę już w drugiej połowie dziewiętnastego wieku, w miejscu zwanym „Ripne”. Obecnie znajduje się tu rezerwat „Polanki”. W okresie od września 1939 do czerwca 1939 roku Bykowce znajdowały się po radzieckiej stronie granicy, oddzielającej ZSRR od Generalnego Gubernatorstwa. W tym czasie Rosjanie zorganizowali tu kołchoz o nazwie „ Kołchoz im. 17 września” i rozpoczęli budowę fortyfikacji granicznych, nazwanych później „Linią Mołotowa”. W 1947 roku wysiedlono ludność ukraińską na tzw. „Ziemie Odzyskane”.
Zabytki
Pałac wzniesiony na początku dwudziestego wieku prawdopodobnie dla Tarnawieckich, w stylu architektury uzdrowiskowej, murowany i otynkowany. Stoi na fundamentach starszego, prawdopodobnie osiemnastowiecznego dworu. Po wojnie częściowo rozebrany, remontowany w 1976 roku, użytkowany przez PGR. Prawdopodobnie stał tu już w XIV wieku dwór obronny Mikołaja Czeszyka, którego potomkowie przyjmą nazwisko Rytarowski. W XVII wieku właścicielami dworu są Dębiccy (Dembiccy) a na początku XIX wieku rodzina Wenzlarów. Następnie dobra przechodzą we władanie Tarnawieckich a w okresie międzywojennym Płanetów.
Wokół pozostałości parku założonego na początku dziewiętnastego wieku. Metalowy krzyż „pańszczyźniany” z 1848 roku. Na terenie wioski zachowało się tez kilka bunkrów z dawnej „linii Mołotowa” zbudowanych w latach 1940-41, niektóre stosunkowo dobrze zachowane.
Szlaki
Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Polanki”.
Warto zobaczyć
Pałac Tarnawieckich wzniesiony na początku XX wieku w stylu architektury uzdrowiskowej. Stoi na fundamentach starszego XVIII-wiecznego dworu. Po wojnie częściowo rozebrany, remontowany w 1976 roku, użytkowany przez PGR. Prawdopodobnie stał tu już w XIV wieku dwór obronny Mikołaja Czeszyka, którego potomkowie przyjmą nazwisko Rytarowski. W XVII wieku właścicielami dworu są Dębiccy (Dembiccy), a na początku XIX wieku rodzina Wenzlarów. Następnie dobra przechodzą we władanie Tarnawieckich, a w okresie międzywojennym – Płanetów.
