Wieś położona na południowym obrzeżu Pogórza Dynowskiego, lokowana przez księcia Jerzego II jako wieś służebna grodu sanockiego Czerteżniki (gwarowo “rzemieślnicy”) około 1339 roku. W zapisach s-c-s w brzmieniu jako Чертежъ. Alternatywna etymologia: czerteż (przestrzeń) to słowo pochodzenia wołosko-ruskiego związane z archaiczną gospodarką w Karpatach – wyrębem, wypalaniem i karczowaniem terenów zalesionych pod przyszłe osadnictwo. Czerteż była wsią królewską początkowo podległą wójtowi z Sanoka, potem starostwu sanockiemu. Po 1772 roku przeszła na własność Urbańskich. Dawniej słynęła w okolicy z dużej ilości stawów, które rozciągały się od wsi Nowosielce i Dudyńce aż po Trepczę.
Warto zobaczyć:
Cerkiew grecko-katolicką pw. Przemienienia Pańskiego zbudowaną w 1742 roku, wyremontowaną w 1836 r. (kopuły nad babińcem i prezbiterium zastąpiono wówczas dachem kalenicowym, dwuspadowym oraz wykonano sklepienia kolebkowe). Cerkiew posiada konstrukcję orientowaną, zrębową z ostatkami. Jest kryta gontem, postawiona na kamiennej podmurówce. Nawę wieńczy cebulasta, ośmiodzielna kopuła na ośmiobocznym bębnie zwieńczona pozorną latarnią. We wnętrzu można podziwiać dwa ołtarze boczne manierystyczne oraz polichromie przedstawiające św. Olgę i św. Włodzimierza. Przed świątynią znajduje się drewniana dzwonnica szalowana deskami, kryta gontem. Dach namiotowy zwieńczony jest pozorną latarnią, wzniesioną w 1887 roku. Cerkiew w Czerteżu należy do najpiękniejszych świątyń drewnianych w południowo-wschodniej Polsce.
